Adsoy, Ş. (2020). Necati ÖNER’E göre dil-düşünce ilişkisi. Şarkiyat, 12(2), 356-368.

Aksan, D. (2003). Her yönüyle dil-ana çizgileriyle dilbilim. Ankara: TDK.

Arslan, D., Doğan, B., Deliveli, K., Susar Kırmızı, F., Yaylı, D. ve Akkaya, N. (2008). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. Bursa: Ekin Basım Yayın.

Bowey, J.A. (2005). Socioeconomic status differences in preschool phonological sensitivity and first grade reading achievement. Journal of Educational Psychology, 97(3), 457-464.

Burns, M. S., Griffin, P., & Snow, C. E. (1999). Starting Out Right: A Guide to Promoting Children's Reading Success. Specific Recommendations from America's Leading Researchers on How To Help Children Become Successful Readers. National Academy Press, 2101 Constitution Avenue, NW, Lockbox 285, Washington, DC 20055.

Ceran, D. (2012). Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma eğitimi dersine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(8), 337- 358.

Çalhan, R. (2012). İş birliğine dayalı öğrenme yönteminin okul öncesi öğretmen adaylarının konuşma becerileri üzerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Çiftçi, M. (1998). Türkçe öğretiminde temel ilkeler. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1: 59-71.

Dülger, M. (2011). Konuşma Becerilerinin İlköğretim Öğrencilerine Öğretimi Üzerine Bir İnceleme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı, Türkçe Öğretmenliği Programı, İzmir.

Erden, B. (2014). Ortaokul Türkçe dersi öğretim programında konuşma eğitimine yönelik olarak önerilen yöntem/tekniklere ilişkin öğretmen görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.

Estigarribia, B. ve Rodriguez, B. (2016). Okul öncesi dönemde açık öğretim stratejileri yoluyla kelime dağarcığının geliştirilmesi. Erken Çocukluk Eğitimi Dergisi, 44(2), 203-210.

Estigarribia, B., & Rodriguez, B. (2016). Developing vocabulary through explicit teaching strategies in preschool. Early Childhood Education Journal, 44(2), 203-210.

Göçer, A. (2014). Türkçe eğitiminde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem.

Gündüz, O. ve Şimşek, T. (2014). Anlatma Teknikleri 2 Uygulamalı Konuşma Eğitimi El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.

Güneş, F. (2016). Öğretim yöntem ve teknikleri. F. Güneş (Ed.), Öğretim İlke ve Yöntemleri içinde (2. baskı, s. 93-110). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Hasırcı, S. (2019). Konuşma eğitiminin planlanması. G. Çetinkaya (Ed.), Konuşma ve Eğitimi içinde (1. baskı, s. 213-230). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

İlhan, B. (2006). Müfredat laboratuar okullarında görev alan öğretmenlerin küçük grupla öğretim yöntem ve tekniklerini uygulama durumları. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Kavcar, C.,Oğuzkan, F. ve Sever, S. (2005). Türkçe öğretimi- Türkçe ve sınıf öğretmenleri için. Ankara: Engin Yayınevi.

Kurudayıoğlu, M. ve Soysal, T. (2015). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin konuşma akıcılıklarının değerlendirilmesi. Akademik Araştırmalar Dergisi, 67: 167-184.

Kurudayıoğlu, M. ve Soysal, T. (2015). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin konuşma akıcılıklarının değerlendirilmesi. Akademik Araştırmalar Dergisi, 67: 167-184.

Küçükahmet, L. (2006). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Küçükahmet, L. (2006). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

MEB, (2022). http://www.meb.gov.tr/meb/teskilat.php

Nelson, K.E. ve Lindeman, D.P. (2016). Belirli bir dil bozukluğu olan ve olmayan anaokulu öğrencilerinin kelime hazinesi gelişimi: Fonolojik kısa süreli hafızanın ve işlem hızının katkıları. Okullarda Dil, Konuşma ve İşitme Hizmetleri, 47(3), 215-227.

Onan, B. (2011). Anlama sürecinde Türkçenin yapısal işlevleri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Sallabaş, M. E. (2011). Aktif Öğrenme Yönteminin İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Konuşma Becerilerine Etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi.) Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara

Temizyürek, F. (2007). İlköğretim ikinci kademede konuşma becerisinin geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(2), 113-131.

Topçuoğlu Ünal, F. (2018). The Skill Approach in Education From Theory to Practice (Ed. Firdevs Güneş-Yusuf Söylemez), (Voice and Diction in Speech) İngiltere: Cambridge Scholar Publishing. S:247-267

Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu: https://sozluk.gov.tr/

Vosiljonov, A. (2022). Pragmalıngvıstıka va unıng tahlılıy shakllanısh tarıxı. Science and innovation, 1(B8), 99-105.

Vural, B. (2003). Doğru ve Güzel Konuşma. İstanbul: Hayat Yayıncılık.

Wilson, J. A. (1997). A program to develop the listening and speaking skills of children in a first grade classroom. http://www.eric.ed.gov. Adresinden 23/10/2023 tarihinde ulaşılmıştır.

Yegen, Ü. (2014). Ortaokul Öğrencilerinin Konuşma Becerilerinin Geliştirilmesinde Görsellerin Etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dumlupınar Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı, Kütahya.

Yıldız, C., Okur, A., Arı, G. ve Yılmaz, Y. (2013).Yeni Öğretim Programına Göre Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.

Yılmaz, F. ve Cımbız, T. A. (2016). İlkokul Türkçe dersi konuşma becerisi üzerine bir inceleme. International Journal of Social Science Number: 49, p. 25-46.

Zaher, A. A. E. M. (2006). The effectiveness of a task-based ınstruction program in developing the English language speaking skills of secondary stage students. Unpublished doctoral dissertation. Aın Shams University, Sham.